Հովհաննես Թումանյան
Գելը
Շորագյալցի Ավոյի պատմությունից հետո խոսքն ընկավ գիլի ոհմակի (բոլուկի) վրա։
Երկար ձմեռներն ու ապրուստի դժվարությունն են պատճառը, որ գելերը ոհմակ են կազմում,- բացատրում էին գյուղացիք։
Ոռնում են, իրար կանչում, հավաքվում, միանում, որ ուժեղ լինեն թե՛ հարձակվելու և թե՛ հարձակման դիմադրելու ժամանակ։
Ամեն մինը մենակ հեշտ կհա□թվի ձմեռն ու կկորչի, քան թե խմբով, և ամեն մինը մենակ չի կարող էն ճանկել, ինչ որ կճանկի խումբը։
Continue readingԳրավոր խոսքին և ստեղծագործական մտածողությանն ուղղված առաջադրանքներ
1 Տեքստը գրավոր պատմի՛ր որևէ հերոսի անունից։
Կարդա՛ Հ․ Թումանյանի «Անհաղթ աքլորը» հեքիաթը և փորձի՛ր պատմել այն հերոսներից մեկի անունից։
Մի օր թաքավորը հրամայում է մեզ որ գնանք մի աքաղաղի որը գտել էր ոսկի բռնենք և նրա ոսկին տանենք թաքավորի համար, բայց այդ աքաղաղը կանչում է ծուղրուղու թագավորը ինձանով է ապրում։ Թագավորը հրամայում է մեզ որ վերադարձնենք ոսկին, աքաղաղը ձայն է տալիս ծուղրուղու թագավորը ինձանից վախում է։ Թագավորը հրաման է տալիս մեզ որ գնանք բռնենք աքաղաղին ու մորդենք երբ նրան ջուրն էինք դրել, նա կանչում էր թագավորը ինձ տաք բաղնիք է ուղարկել։ Երբ նա ուտում էր աքաղաղին նա ասում էր թագավորի հետ սեղան եմ նստել։ Թագավորը բարկանում է և հրամանէ տալիս մեզ եթե լսենք նորից աքաղաղի ձայնը կրակենք մենք լսեցինք ,կրակեցինք, թագավորի փորը պատռվեց և անհաղտ աքաղաղը դուրս փաղչեց։
ամպամած- ամպ – ամաց
հեռագրասյուն- հեռագրա – սյուն
հովհար- հով – հար
պատշգամբ- պատ – շկամփ
ծաղկաման- ծաղկ – աման
վերարկու- վեր – արկու
ջրհոր- ջր – հոր
եղջերու- եղջ – երու
նվագարկիչ- նվագ – արկիչ
գրչատուփ- գրչատ – ուփ
նշանառու- նշան – առու
ոսկեզօծ- ոսկե – զոծ