հեղինակ Էմանուել Շահբազյան
Մի գեղեցիկ դդումի այգում, երբ այգեպանը ջրում էր նարնջագույն փոքրիկ դդումներին, լսեց լացի ձայն։ Նա սկսեց նայել որ տեսնի թե ով է լացում։ Հանկարծ նկատեց շարժում, մոտեցավ և զարմացած կանգնեց։
Մի վախեցիր` այո ես եմ լաց լինում, քանի որ չունեմ ընկերներ։Բոլոր դդումները լուռ են և չեն խոսում։Նրանք վախենում են ինձանից, որովհետև ես խոսում եմ։
Այգեպանը որոշեց օգնել նրան։ Քաղեց դդումին,վերցրեց նրա սերմերից և մի այգի խոսող դդում աճեցրեց։
